Wat wilde je vroeger als kind worden?

Ik wilde vroeger graag arts worden. Het leek me fantastisch om mensen te helpen om beter te worden en daarmee een verschil te maken. Bij een bezoek aan de arts door mij of een van mijn familieleden, keek ik vol bewondering naar ze. Zo ontzettend knap wat deze mensen doen! Op een geven moment opent het leven zich en leer je nieuwe dingen kennen. Een lange artsenopleiding zag ik op dat moment niet zitten. Hier heb ik trouwens nog steeds spijt van.

Nu ben je oprichter van stichting Everyday People en motiverend spreker over het empoweren van mensen. Wat is jouw why?

Mijn drijfveer is om vergeten groepen aandacht en liefde te geven. Het helpen van alledaagse mensen zoals eenzame ouders, kwetsbare kinderen en dak- en thuislozen. Met het vertellen van hun verhalen geef ik deze mensen een podium. Door hun problematieken zichtbaar te maken hoop ik dat daardoor meer aandacht ontstaat voor deze mensen. Daarnaast benadruk wat iedereen, jij en ik, kan doen om de wereld mooier en liever te maken. Weg met al die negativiteit in de maatschappij. Everyday People staat voor positiviteit. Ik doe dit werk om onze medemensen een kans en een gevoel van zingeving te geven.

Wat zijn de kansen of wat zijn juist de uitdagingen?

De kansen liggen erin dat ik nog meer mensen wil helpen. Niet alleen met events, maar ook door duurzame oplossingen te bieden. Helaas leven we nu in een tijd met een nieuwe onzichtbare vijand; corona. Dit maakt dat er allerlei extra problemen voor mensen ontstaan. Denk aan werkloosheid, daklozen, depressie, eenzaamheid en armoede. Het is heel triest om deze stijgingen te zien.

De uitdaging is om met weinig (financiële) middelen elk jaar minstens zoveel en liefst nog meer te doen. Wij werken binnen Everyday People allemaal op vrijwillige basis.

Waar komt je bevlogenheid en passie vandaan?

Mijn gedrevenheid komt mede door mijn eigen ervaringen. Ik weet hoe het leven rake klappen kan uitdelen. En ondanks veel vrienden, een groot netwerk en familie heb ik me lange tijd heel alleen gevoeld. Ik huilde mezelf in slaap om vervolgens weer naar mijn werk te gaan. Alles ging op de automatische piloot. Get up, dress up and show up. De hulpverlening begreep me niet en stuurde me van het kastje naar de muur. Ik werd gezien als iemand met een goede studie en een goede baan, die er ook netjes uitzag. Dus, wat kom je eigenlijk doen? Mijn verhaal werd niet gehoord, hoe hard ik ook schreeuwde. Ik werd gewoonweg niet gezien, laat staan geholpen. Wat een verschrikkelijk gevoel is dat.

Dus toen ik begon op te krabbelen werd de drang om anderen te helpen alleen maar groter. Er voor iemand zijn, in wat voor vorm dan ook. Dat is waar ik iedere ochtend met plezier voor opsta. Want achter alle gezichten die we dagelijks om ons heen zien, schuilen verhalen die gehoord moeten worden. Soms zijn dat pijnlijke en verdrietige verhalen, soms zijn ze van een ontroerende schoonheid.

De energie die ik terug krijg van de mensen achter deze verhalen is niet te beschrijven

Wat is meer waardevol dan een glimlach te zien op andermans gezicht? En dit zit vaak in de kleine dingen. Een mooi voorbeeld is onze jaarlijkse Koningslunch. We hadden die dag luxe broodjes en kreeft geserveerd aan de daklozen. Ze kregen ook een goedgevulde goodiebag mee. En een roos. Juist díe maakte de meeste indruk: “want wanneer krijg ik nou een roos?”

Ja, ik help mensen graag! Dat ik hierdoor zelf niet uit eten kan gaan? Dan doe ik dat met alle liefde. Want wees nou eerlijk als jij het moeilijk hebt wil je toch ook met liefde geholpen worden?

Hoe leerde je Claudia kennen?

Wij organiseren jaarlijks het 100+ daklozendiner met Kerst in het Le Grand restaurant in Rotterdam. Zo ook vorig jaar. Claudia had contact met mij opgenomen met de vraag of zij kon komen helpen als vrijwilliger. Zo gezegd, zo gedaan. Op die avond heb ik Claudia voor het eerst ontmoet. Haar vader had ze ook meegenomen en ze hebben fantastisch werk gedaan! Sindsdien draagt Claudia Everyday People een zeer warm toe. Een bijzonder mooi mens, die Claudia!

Wat staat er nog op je bucketlist?

Het openen van een Everyday People daklozenopvang, waarin ik de daklozen een ‘safespace’ aanbiedt en ook een plek waar ze in rust aan zichzelf kunnen werken. Zodat ze hierdoor uiteindelijk weer sterker terug de maatschappij in gaan. Mijn droom is dat niemand meer op straat slaapt en dat we liever met elkaar omgaan. Dat mensen weer oog en aandacht voor elkaar hebben.

Samen met Wim Hof, beter bekend als ‘the Iceman’ ben ik heel druk bezig om dit te realiseren. In onze opvang zijn regels niet bepalend, maar de behoeften van de mensen. Niemand kiest ervoor om arm of dakloos te zijn. Wij zijn allemaal mensen die liefde en aandacht nodig hebben. Elk verhaal is de moeite waard en is even belangrijk, hoe alledaags ook.

Heb je nog een gouden tip?

Ik weet niet of het een gouden tip is, maar wel een menselijke. Loop een dakloze niet voorbij. Vraag of hij/zij iets wil drinken of eten. Neem wat voor ze mee als je boodschappen doet. Of stop wat extra verpakt voedsel of een flesje drinken in je tas als je de deur uit gaat. Liefst geen harde dingen, omdat hun gebit vaak niet meer zo goed is. Een warme sjaal of een muts is ook welkom. Of geef ze wat aandacht en liefde. Je zult verbaasd zijn wat dat doet met een mens. Zie ze staan.

En alweer de laatste vraag: heb je nog een quote voor ons?

Family isn’t always blood

Meer weten over Asha en de stichting Everyday People?

• Website Everyday People.
• Maak een LinkedIn connectie met Asha.
• Volg de stichting Everyday People op LinkedIn.
• Volg Asha en Everyday People op Instagram, Facebook en Twitter.

Wil je na het lezen van dit interview de stichting steunen?

Er zijn diverse mogelijkheden om een verschil te maken:

• Zakelijke sponsorpakketten (al verkrijgbaar vanaf € 50,-).
• Doneren, mogelijk vanaf ieder bedrag.
• Een aankoop doen in de webshop.
• Op een andere manier bijdragen aan de stichting? Neem contact op met ze.

Gepubliceerd op: 29 oktober 2020

Alle uitblinkers